Υάκινθοι στολίζουν τα μαλλιά σου
Και εσύ στέκεσαι, εκεί στυλωμένη, πάνω στους απόμακρους
βράχους
Να αναδρομείς και να ανυμνείς τα χαμένα σου χρόνια
Χρόνια γεμάτα πάθος και έρωτα
Που ξέφυγαν από τις αναμνήσεις της ζωής σου
Και μαράζωσαν από πόνο και θλίψη
Αφήνοντάς σε απολιθωμένη με τη συντροφιά των βράχων
Στοιχειωμένη από την πικρή γεύση των χειλιών σου που άφησε
η
τρικυμία
Το κείμενο έγραψε η Στέλλα ως αφόρμηση από το ποίημα του Ελύτη "Η Μαρίνα των βράχων"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου