Συνέντευξη με τον Όμηρο Αβραμίδη

Τρεις μαθήτριες της Β΄ τάξης του σχολείου μας, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας φιλαναγνωσίας που υποκινήθηκε στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, δεδομένης της ύπαρξης Κεντρικής Σχολικής Βιβλιοθήκης στο Λύκειό μας, πήραν γραπτή συνέντευξη από τον συγγραφέα κ. Όμηρο Αβραμίδη.

Συγκεκριμένα, οι τρεις μαθήτριες, οι οποίες διάβασαν το βιβλίο «Οι δρόμοι της καρδιάς», με δική τους πρωτοβουλία αναζήτησαν τον συγγραφέα μέσω των κοινωνικών δικτύων, συνομίλησαν μαζί του και στη συνέχεια σε συνεργασία με τη φιλόλογο της τάξης απέστειλαν τις γραπτές ερωτήσεις τους και δέχτηκαν τις απαντήσεις του κ. Αβραμίδη.

Ακολουθεί η γραπτή συνέντευξη:

      1.      Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο; Σε ποια ηλικία;

Δούλευα χρόνια στο χώρο του βιβλίου, αρχικά σαν μεταφραστής και αργότερα σαν στέλεχος σε εκδοτικές εταιρίες. Σ’ όλο αυτό το διάστημα μου πέρασε πολλές φορές η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο, δεν το τόλμησα όμως μέχρι που έφτασα τα πενήντα εφτά. Και τότε το αποφάσισα κι έγραψα το πρώτο.

2.      Ξεχωρίζετε κάποιο από τα βιβλία σας; Ποιον ήρωα από τα βιβλία σας θεωρείτε «καλύτερο»;

Για το συγγραφέα τα βιβλία του είναι σαν τα παιδιά του.  Κι όπως ο γονιός αγαπά εξίσου όλα του τα παιδιά, έτσι κι ο  συγγραφέας  αγαπά όλα του  τα βιβλία. Το αναγνωστικό μου κοινό όμως έχει ξεχωρίσει δύο: «Ο δρόμος του φεγγαριού» και «Τα μάτια της ψυχής» κι αυτό φαίνεται από το μεγάλο αριθμό πωλήσεων. Σ’ ό,τι αφορά τους ήρωες ενός μυθιστορήματος, είναι γνωστό πως πάντα υπάρχουν οι καλοί κι οι κακοί, όπως συμβαίνει στην καθημερινή πραγματικότητα. Για το συγγραφέα όλοι του οι ήρωες είναι απαραίτητοι για τη δομή του μυθιστορήματός του. Αγαπά όμως, όπως όλος ο κόσμος, αυτούς που διακρίνονται για την καλοσύνη και την ανθρωπιά τους. Απ’ αυτή την άποψη προσωπικά αγαπώ ιδιαίτερα τον βασικό μου ήρωα στο βιβλίο μου «Ακριβή κληρονομιά», γιατί ενσαρκώνει τον ιδεώδη άνθρωπο, τον άνθρωπο που είναι γεμάτος αγάπη και καλοσύνη για τους συνανθρώπους του. 

3.      Υπάρχει κάποιος «αγαπημένος» συγγραφέας για σας ή «αγαπημένο» βιβλίο;

Πολλοί είναι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς και πολλά τα βιβλία, τόσο που μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο.

4.      Από πού εμπνέεστε τις ιστορίες των βιβλίων σας; Τα γεγονότα σε κάθε βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας ή συσχετίζονται και με γεγονότα της πραγματικότητας;

Τις ιστορίες μου τις εμπνέομαι από βιώματα. Βίωσα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κύπρο, τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, και την τουρκική εισβολή του 1974. Αυτό  ήταν το θέμα στα πρώτα δυο βιβλία μου, καθώς και στο τέταρτο και το έβδομο. Άλλα, όπως για παράδειγμα «Τα μάτια της ψυχής», ήταν αποτέλεσμα κάποιoυ τυχαίου συμβάντος,  ή γεγονότος που με συγκίνησε ιδιαίτερα. Και ασφαλώς, όλα τα μυθιστορήματα, ακόμα κι αυτά που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους μυθοπλασία

5.      Οι ήρωες των βιβλίων σας είναι φτιαγμένοι από την φαντασία σας ή είναι άτομα από το περιβάλλον σας;

Οι περισσότεροι είναι πλάσματα της φαντασίας μου. Κάποιους  όμως από τους  ήρωες του ο συγγραφέας τους εμπνέεται από  υπαρκτά πρόσωπα.

6.      Τι σημαίνει η συγγραφή βιβλίων για εσάς;

Για μένα η συγγραφή είναι μια ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση. Απολαμβάνω την παρέα με τους ήρωές μου και χαίρομαι τη συντροφιά τους.

7.      Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε ως συγγραφέας;

Δυσκολίες αντιμετώπισα στην αρχή σ’ ό,τι αφορά την αποδοχή του βιβλίου από τον εκδότη και την έκδοσή του, αυτό όμως συνέβαινε  όσο ήμουν ακόμα άγνωστος. Μετά και το δεύτερο βιβλίο μου, δεν αντιμετώπισα πια καμιά δυσκολία.

8.      Σας ενοχλεί η κακή κριτική;

Όχι, καθόλου. Ίσα ίσα, θέλω ν’ ακούω από κάθε αναγνώστη την αλήθεια για το πώς του φάνηκε το βιβλίο μου. Αν με ρωτάτε για την κριτική από επαγγελματίες κριτικούς βιβλίων,  και πάλι θεωρώ δικαίωμά τους να με κρίνουν.

9.      Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Σκέφτεστε να γράψετε καινούριο βιβλίο;

Πάντα ένας συγγραφέας σκέφτεται να γράψει ένα επόμενο βιβλίο. Καμιά φορά όμως στερεύει, ύστερα από πολλά που έχει γράψει.  Και τότε περιμένει τη στιγμή που θα «γεμίσουν πάλι οι μπαταρίες του».

10.  Πείτε μας ένα βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς, όμως θα θέλατε να το είχατε γράψει.

Δύσκολη απάντηση. Πολλά ίσως. Ίσως όμως και κανένα, δεδομένου ότι όσο και να ξεπερνά πολύ τις δυνατότητές σου ένα βιβλίο, έχει τη σφραγίδα και την προσωπικότητα κάποιου άλλου.

11.  Η υπόθεση στο βιβλίο σας «Οι δρόμοι της καρδιάς» έχει αίσιο τέλος. Νομίζετε ότι είναι σημαντικό να προβάλλεται πάντα η αίσια έκβαση;

Είναι αλήθεια πως κατά κανόνα οι αναγνώστες προτιμούν το αίσιο τέλος.  Προσωπικά όμως, θεωρώ  πως, επειδή στη ζωή μας δεν έχουμε πάντα αίσιο τέλος, δεν είναι καθόλου επιτακτική ανάγκη η αίσια έκβαση.

12.  Θεωρείτε ποιο σημαντικό το δρόμο της καρδιάς ή αυτόν της λογικής;

Τώρα μου βάζετε δύσκολα…Είναι αλήθεια πως η καρδιά κι η λογική συγκρούονται πολλές φορές και ο άνθρωπος βρίσκεται τότε σε δίλημμα. Θα έλεγα πως χρειάζεται ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δυο. Ν’ ακούμε και την καρδιά και τη λογική μας, και να δρούμε αναλόγως. Αν για παράδειγμα, η λογική μας λέει ότι μας συμφέρει να κάνουμε μια πράξη  και  το συναίσθημα λέει όχι,  γιατί αυτή η πράξη θα βλάψει κάποιους  άλλους, πρέπει ν’ ακούσουμε το συναίσθημα. Και αντίστροφα.

Κοκονάκη Φωτεινή

Λεμονίδου Αναστασία

Μηλιάδου Ελένη

Β2 τμήμα Λυκείου Ν.Περάμου Καβάλας